De vogels in onze tuin zijn niet van het normale soort, denk ik. Het lijkt wel een echte maffiabende: die van het ruige en stoere soort. Echte durvers die het gevaar niet uit de weg gaan, integendeel, ze zoeken het ogenschijnlijk zelf op. De poes heeft dus ook geen moment rust en wordt steevast gestalkt met gelijktijdig het ononderbroken gekwetter van meneer merel. Steeds dichter en dichterbij komt hij uitdagen. Van charisma gesproken...de merel denkt van zichzelf dat zijn charisma enorm groot is denk ik. Het is dan ook de leider van de bende die dit alleen durft. Alle ander merels kijken onderdanig en respectvol toe, zonder zich te wagen aan deze stunt.
De mussen zoeken dan weer het gevaar op doordat ze telkens net daar moeten vliegen waar ik rondloop of waar het pluimpje van onze badminton zweeft. (of speelden wij net in de start- en landingsbaan van zijn nest? ).
Ondertussen hebben ze ook nog 2 nieuwe bendeleden aangetrokken. 2 tortelduiven kwamen gisteren duidelijk geïnteresseerd ons terras inspecteren. Wat zij nog in petto hadden gaven ze nog niet prijs.
Gezamelijk lieten ze zich allemaal oorverdovend horen toen ze schijnbaar een congres hielden in de bomen van de buren. Het was een gekwetter en gepiep in alle talen en toonaarden.
En onze Irissen, die bloeien ongestoord verder in alle pracht en praal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten