Dat heb ik gisteren eens in woorden omgezet sè! Hoe? Wel, het zat zo: ik ben hier in huis toch aan een gigantenwerk begonnen, namelijk de schilderwerken. Kamer 3 was het plafond klaar, de muren deels voor de eerste keer geschilderd, toen de pot verf leeg was. Ik ging dus vol goede moed (ahumahum) naar de verfwinkel om een nieuwe te laten mengen. Daar kreeg ik de boodschap dat het mengmachine stuk was (deed niks meer, nada, noppes) maar dat de technieker die dag nog om 16 uur zou langskomen. Wat nu? Plots had ik tijd, tijd die ik anders moest indelen.
Wat kon ik doen? De was en strijk die al zo lang lag te wachten? Het huis wat proper proberen te krijgen (in deze chaos?) of in de tuin het onkruid te lijf gaan? Klonk allemaal nodig maar niet zo uitnodigend, was er niet dat mijn lievelingswinkeltje net de dag ervoor uitzonderlijk een uitverkoop begonnen was !!! Dat was 'Schicksal' !!! (alee, zo heb ik het toch voor waar genomen)
Ikke dus, de zotte doos die ik soms ben, ben dus helemaal met mijn autootje 60 km naar het drukke Antwerpen gereden om daarna weer door de drukte die 60 km terug te doen. Maar... ik heb ervan genoten, heb mijn hartje kunnen ophalen en ben stiekem zelfs fier op mezelf dat ik dat 'gemeisterd' heb in dat drukke verkeer. Pas op, als landmeisje is dat niet zo evident.
Dus mijn moto van vandaag is:
you have to love the road you are walking
you have to love the road you are walking
en
Geen opmerkingen:
Een reactie posten